Eπικοινωνία μαζί μας.

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Η Κρήτη του Μίνωα και η σημερινή Κρήτη…του 2014 !!!!! …Ιστορία ,φωτογραφικό υλικό «» Βίντεο

H KΡΗΤΗ του ΜΙΝΩΑ του ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ του ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ του ΕΛΥΤΗ κ.α !!!!!
Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί στην Ελλάδα και το δεύτερο μεγαλύτερο (μετά την Κύπρο) της ανατολικής Μεσογείου.
Βρίσκεται στο νότιο άκρο του Αιγαίου πελάγους και καλύπτει μια περιοχή 8.336 km².
Ο πληθυσμός της είναι περίπου  850.000 άνθρωποι .
 Έχει μήκος 260 χλμ και ποικίλλει στο πλάτος με ένα μέγιστο 60 χλμ (από το ακρωτήριο Δίον έως το ακρωτήριο Λίθινο), σε ένα ελάχιστο 12 χλμ στον ισθμό Ιεράπετρας στην ανατολική Κρήτη.
 Η ακτογραμμή της παρουσιάζει βαθύ γεωγραφικό διαμελισμό, ο οποίος παρουσιάζει στην Κρήτη πάνω από 1.000 χλμ ακτών.

Το νησί είναι εξαιρετικά ορεινό και καθορίζεται από μια υψηλή σειρά βουνών που το διασχίζει την από τη δύση ως την ανατολή, διαμορφωμένη από τρεις διαφορετικές ομάδες βουνών.
Αυτές είναι:
τα Λευκά Όρη (2.452 μ).
η οροσειρά Ίδη (Ψηλορείτης (35.18° Β 24.82° Α 2.456 μ).
το όρος Δίκτη (2.148 μ).
Σ' αυτά τα βουνά οφείλεται η ύπαρξη στο νησί εύφορων οροπεδίων ο Ομαλός, η Νίδα και το οροπέδιο Λασιθίου, σπηλαίων όπως το Δικταίο και το Ιδαίο άντρο και φαράγγια όπως το διάσημο φαράγγι της Σαμαριάς, το φαράγγι Ίμπρου, το Κουρταλιώτικο φαράγγι, το Φαράγγι των Νεκρών στην Κάτω Ζάκρο Λασιθίου κ.α.

Το Κλίμα του Νησιού ….
Η Κρήτη ανήκει στη μεσογειακή κλιματολογική ζώνη που προσδίδει τον κύριο κλιματικό χαρακτήρα της, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως εύκρατος.
 Η ατμόσφαιρα μπορεί να είναι αρκετά υγρή, ανάλογα με την εγγύτητα στη θάλασσα.
Ο χειμώνας είναι αρκετά ήπιος και υγρός, με αρκετές βροχοπτώσεις, ως επί το πλείστον, στα δυτικά τμήματα του νησιού.
 Η χιονόπτωση είναι σπάνια στις πεδινές εκτάσεις, αλλά αρκετά συχνή στις ορεινές.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στο πλαίσιο των 25-30 βαθμών (Κελσίου), οπωσδήποτε χαμηλότερο από εκείνο στην ηπειρωτική Ελλάδα.
 Η νότια ακτή, συμπεριλαμβανομένης της πεδιάδας της Μεσσαράς και των Αστερούσιων ορέων, απολαμβάνει περισσότερες ηλιόλουστες ημέρες και υψηλότερες θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε σχέση με την υπόλοιπη μεγαλόνησο.
Η χλωρίδα του νησιού απειλείται από τη βαθμιαία ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.

Πανίδα και Χλωρίδα
Η Κρήτη είναι απομονωμένη από τις υπόλοιπες ηπειρωτικές περιοχές της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, γεγονός που αποτυπώνεται έντονα στη γενετική διαφορετικότητα της πανίδας και της χλωρίδας του νησιού.
Από τον κρητικό αίγαγρο (κρι κρι), τον κρητικό αγριόγατο και την Κρητική μυγαλή, ως τα στενοενδημικά αρθρόποδα και τις νυχτερίδες της Κρήτης, η πανίδα της Κρήτης κρύβει πολλά μυστικά για την εξέλιξη των ειδών.
Στη Κρήτη δεν υπάρχουν ζώα επικίνδυνα για τον άνθρωπο, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας.

Μάλιστα, οι πρόγονοί μας απέδιδαν στην Κρήτη την έλλειψη μεγάλων θηλαστικών -όπως αρκούδων, λύκων, τσακαλιών, αλλά και δηλητηριωδών φιδιών- στον άθλο του Ηρακλή (η σύλληψη του ταύρου της Κρήτης και η μεταφορά του στις Μυκήνες), ο οποίος ήθελε να τιμήσει έτσι τη γενέτειρα του Δία, γι` αυτό την καθάρισε από κάθε "βλαβερό" και "δηλητηριώδες" ζώο.
Οι μεταγενέστεροι πίστευαν ότι το νησί το καθάρισε ο Απόστολος Παύλος, που έμεινε για δύο χρόνια στο νησί, με τους εξορκισμούς του και τις ευλογίες του.

Κυριότερα θηλαστικά του νησιού αποτελούν ο ασβός, η νυφίτσα, η ζουρίδα (πετροκούναβο), ο σκαντζόχοιρος, οι μυγαλές, ο μυωξός, διάφορα είδη ποντικών και αρουραίων και πολλά είδη νυχτερίδας .

Επίσης, τα νερά της Κρήτης φιλοξενούν μεγάλο αριθμό θαλάσσιων θηλαστικών, όπως φυσητήρες, φάλαινες, δελφίνια και φώκιες μοναχούς.

Οι ουρανοί της Κρήτης φιλοξενούν ένα μεγάλο αριθμό αρπακτικών πτηνών, με κυριότερα τους απειλούμενους γυπαετούς και τους χρυσαετούς.

Επίσης, οι ακτές του νησιού αποτελούν σημαντικό καταφύγιο για θαλάσσιες χελώνες Caretta caretta ή δερματοχελώνες.
Εκτός από τα ζώα, υπάρχουν πολλά ενδημικά είδη φυτών, ακόμη και σε στενοενδημική μορφή, δηλαδή που βρίσκονται απομονωμένα σε περιορισμένες περιοχές, όπως η Μαλοτύρα (Siderites syrioca).

Στην Κρήτη υπάρχουν εκατοντάδες είδη ορχιδέας, που αποτελούν πόλο έλξης για τους λάτρεις και τους ερευνητές των φυτών.
 Επίσης γνωστά είναι τα βότανα της Κρήτης, όπως ο δίκταμος και η κόκκινη τουλίπα, η οποία πλέον απαντάται σε πολύ λίγα μέρη.

Πολιτισμός Ήθη Έθιμα !!!
Στη Κρήτη ομιλείται η Κρητική διάλεκτος η οποία θεωρείται η μακροβιότερη ελληνική διάλεκτος.
Υπάρχει μεγάλη παράδοση στη μαντινάδα που είναι ένα δεκαπεντασύλλαβο ποίημα με ομοιοκαταληξία.
 Η Κρήτη επίσης είναι γνωστή για τη παραδοσιακή μουσική της, χαρακτηριστικά όργανα της οποίας είναι πρωτίστως η κρητική λύρα και το λαούτο και δευτερευόντως το βιολί, το μαντολίνο και η ασκομαντούρα. 
Μερικοί από τους γνωστότερους Κρητικούς μουσικούς είναι ο Νίκος Ξυλούρης, ο Θανάσης Σκορδαλός, ο Κώστας Μουντάκης ,Χαραλαμπος Γαργανουράκης , Βασίλης Σκουλάς ,ο Ψαραντώνης , κ.α
Κρητική λύρα 
Η κρητική λύρα προσομοιάζει έντονα τη βυζαντινή λύρα, που αποτελεί τον πρόγονο πολλών ευρωπαϊκών τοξωτών εγχόρδων και είναι αντίστοιχη του ρεμπάμπ, που έχαιρε δημοφιλίας την ίδια εποχή στις Ισλαμικές αυτοκρατορίες.
 Ο Ibn Khordadbeh, Πέρσης γεωγράφος του 9ου αιώνα, στη λεξικογραφική του μελέτη των μουσικών οργάνων, αναφέρει τη λύρα ως ένα τυπικό όργανο των Βυζαντινών μαζί με τα urghun (ργανον), shilyani (μάλλον κάποιο είδος άρπας ή λύρας) και salandj (μάλλον κάποιος άσκαυλος).
Η βυζαντινή λύρα διαδόθηκε προς δυσμάς στην Ευρώπη με ασαφή εξέλιξη: χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ιταλική lira da braccio, τοξωτό έγχορδο του 15ου αιώνα, που πιθανόν να υπήρξε ο προκάτοχος του σύγχρονου βιολιού.
 Η χρήση τοξωτών εγχόρδων, παρόμοιων της κρητικής λύρας και άμεσων διαδόχων της βυζαντινής συνεχίστηκε σε πολλές περιοχές της βυζαντινής αυτοκρατορίας ακόμα και όταν αυτή αποτέλεσε παρελθόν, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας με μικρές διαφοροποιήσεις. 

Παραδείγματα τέτοιων οργάνων αποτελούν η Γκαντούλκα στη Βουλγαρία, η τοξωτή Λύρα Καλαβρίας στην Ιταλία και η Πολίτικη λύρα στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας.
Λαμβάνοντας υπ'όψη την περίοδο που πρωτοεμφανίστηκαν τοξωτά έγχορδα στην Κρήτη, υπάρχουν τέσσερεις απόψεις:
Η βυζαντινή λύρα εισήχθη μετά το 961 μ.Χ., όταν το νησί επανακαταλήφθηκε από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία έπειτα από αραβική κατοχή, με στρατιωτική επέμβαση του Νικηφόρου Φωκά.
Εκείνη την περίοδο εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη οικογένειες αριστοκρατών από την Κωνσταντινούπόλη με σκοπό την ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου και την αναπλήρωση του πληθυσμού.
 Με αυτή την κίνηση υιοθετήθηκαν από τον εντόπιο πληθυσμό βυζαντινές παραδόσεις από την Κωνσταντινούπολη.

Η λύρα εισήχθη στο νησί από τα Δωδεκάνησα, αρχίζοντας να διαδίδεται από τη Σητεία που, ευρισκόμενη στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, ήταν γειτονική με τα νησιά Κάσο και Κάρπαθο.
 Αυτό συνέβη μάλλον κατά το 12 αιώνα.
 Την άποψη αυτή ενισχύει το γεγονός πως, σύμφωνα με τις πηγές, η βυζαντινή λύρα έχαιρε ιδιαίτερης δημοφιλίας στη Σητεία.
Η λύρα εισήχθη σταδιακά στις παραδόσεις του νησιού ως δημοφιλές στοιχείο της βυζαντινής μουσικής παράδοσης, όπως με παρόμοιο τρόπο εισήχθη και σε άλλες περιοχές (π.χ. η Lira da Braccio και η Λύρα Καλαβρίας στην Ιταλία και η Γκαντούλκα στη Βουλγαρία).
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η Κρητική λύρα δημιουργήθηκε πηγαία στην Κρήτη, και με την κτήση του Νικηφόρου Φωκά και τη βυζαντινή πανσπερμία των αριστοκρατών διαδόθηκε στην Ανατολή και στη Δύση.
Με την πάροδο των αιώνων και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας του νησιού, το βιολί άσκησε σημαντική επιρροή στη μουσική της Κρήτης, τόσο από οργανολογική όσο και από μουσική άποψη, φέρνοντας πρωτοφανείς αλλαγές στην οργανολογία, στη στιχουργία, στο χρονισμό, στη μουσική γλώσσα καθώς και στην πρακτική απόδοση των έργων, επεκτείνοντας και εμπλουτίζοντας τη συλλογή αυτών.

Από τους πιο γνωστούς χορούς σήμερα είναι ο σιγανός, ο πεντοζάλης, ο χανιώτης, η σούστα και ο μαλεβιζιώτικος.
Χαρακτηριστική επίσης είναι και η κρητική φορεσιά, που συνήθως φοριέται από τα παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα.
Oι κρητικοί φημίζονται για την φιλοξενία τους ,αλλά και την παραδοσιακή μεσογειακή κουζίνα .Σίγουρα η ανάμειξη διαφόρων φιλών όπως των λαθρομεταναστών σε πάρα πολλές περιοχές του νησιού έχει αλλάξει κατά πολύ  ευτυχώς όχι πολλούς  στο θέμα της απλοχεριάς και τις φιλοξενίας !!!  
Η αλλοίωση φαίνεται και στην σημερινή νεολαία που ο εκμοντερνισμός τους αποτελεί μεγάλη πληγή !!!
  
Στη λογοτεχνία Κρητικοί συγγραφείς έχουν προσφέρει πολλά με γνωστότερους τον Βιτσέντζο Κορνάρο που έγραψε τον Ερωτόκριτο τον 17ο αιώνα, τον Νίκο Καζαντζάκη τον 20ο αιώνα, ο οποίος προτάθηκε 3 φορές για Νόμπελ λογοτεχνίας, και το βραβευμένο με Νόμπελ Οδυσσέα Ελύτη.

Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης στη Κρήτη αναπτύχθηκε η Κρητική σχολή ζωγραφικής που επηρέασε το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (γνωστός και σαν Ελ Γκρέκο).
Το νησί είναι ακόμα γνωστό για αρκετά παραδοσιακά έθιμα όπως ο Κρητικός γάμος…που σε αρκετές περιοχές διατηρούνται τα έθιμα.

Οικονομία
Η οικονομία της Κρήτης, η οποία βασιζόταν κυρίως στη γεωργία, άρχισε να αλλάζει ορατά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.
Ενώ διατηρείται η παραδοσιακή έμφαση στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, λόγω του κλίματος και της έκτασης του νησιού, παρουσιάζεται μια πτώση στις κατασκευές, καθώς και μια μεγάλη αύξηση στην παροχή υπηρεσιών (κυρίως σχετικών με τον τουρισμό).
 Και οι τρεις αυτοί τομείς της κρητικής οικονομίας, η (γεωργία, η επεξεργασία-συσκευασία, και οι υπηρεσίες), συνδέονται άμεσα και αλληλοεξαρτώνται.
Η Κρήτη εμφανίζει μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα που αγγίζει το 100% εκείνου της υπόλοιπης χώρας και η ανεργία κυμαίνεται περίπου στο 4%.
Από το 2009 και μετά η ανεργία ειδικά στους νέους έχει φτάσει στο 75 % και η οικοδομική δραστηριότητα σε ανεργία βαδίζει στο 80%
Σήμερα εν έτη 2014 η ανεργία έχει φτάσει σε ύψος ρεκόρ περίπου το 50% !!
Το νησί διαθέτει τρεις σημαντικούς αερολιμένες: τον αερολιμένα Νίκος Καζαντζάκης στο Ηράκλειο που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ελλάδα σε κίνηση Επιβατών και εμπορευμάτων, τον αερολιμένα Δασκαλογιάννης στα Χανιά και το νέο, μικρότερης έκτασης αερολιμένα στη Σητεία.
Συνδέετε καθημερινά ακτοπλοϊκώς με την υπόλοιπη Ελλάδα και το λιμάνι του Πειραιά με τρείς ναυτιλιακές εταιρείες Μινωικές γραμμές ,ΑΝΕΚ & Άττικα Group.
Επίσης και με άλλες εταιρείες που εκτελούν θαλάσσια δρομολόγια με Σαντορίνη ,Κύθηρα ,Καλαμάτα κ.α
Περισσότερα στοιχεία για την Οικονομία της Κρήτης εδώ
Πόλεις–Χωριά
Οι κυριότερες πόλεις της Κρήτης είναι:
Ηράκλειο
Χανιά
Ρέθυμνο
Ιεράπετρα
Άγιος Νικόλαος
Σητεία
Σούδα
Νεάπολη
Κίσσαμος
Άγιοι Δέκα
Μοίρες
Τυμπάκι
Χερσόνησος
Γάζι
Μάλια                                           Α'ΒΙΝΤΕΟ ΚΡΗΤΗ
                                      
Πολιτική οργάνωση……….

Το νησί της Κρήτης είναι μία από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας και αποτελείται από τέσσερις περιφερειακές ενότητες:
Ηρακλείου (292.489 κάτοικοι)το 2001 (304.270 κάτοικοι) το 2011
Λασιθίου (76.319 κάτοικοι)το 2001 (75.690 κάτοικοι) το 2011
Ρεθύμνου (81.936 κάτοικοι)το 2001 (85.160 κάτοικοι) το 2011
Χανίων (150.387 κάτοικοι)το 2001 (156.220 κάτοικοι) το 2011
Οι απογραφές αυτές δεν μπορούν να σταθούν μιάς και η οικονομική κρίση έχει κάνει αρκετούς από τους Κρητικούς να επιστρέψουν για μια καλλίτερη ζωή στα πατρογονικά εδάφη εγκαταλείποντας το Αθηναϊκό κέντρο και ο πληθυσμός έχει αυξηθεί περίπου στους 850.000  .

Περιφερειακό Συμβούλιο Περιφέρειας Κρήτης..

Αντιπεριφερειάρχες Κρήτης
Ο επίσημος διοικητικός ιστοχώρος της Περιφέρειας Κρήτης είναι προσβάσιμος στη διεύθυνση www.crete.gov.gr

Δικαιοσύνη !!!!
Για τις πολιτικές και ποινικές υποθέσεις στην Κρήτη λειτουργούν τέσσερα Πρωτοδικεία (Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου), 22 Ειρηνοδικεία και 3 Πταισματοδικεία (Ηρακλείου, Χανίων και Ρεθύμνου).
Για τις διοικητικές υποθέσεις λειτουργούν τα δύο Διοικητικά Πρωτοδικεία, Χανίων και Ηρακλείου, αντίστοιχα.
Δευτεροβάθμια δικαστήρια λειτουργούν στο Ηράκλειο και στα Χανιά. Συγκεκριμένα, για τις πολιτικές και ποινικές υποθέσεις λειτουργούν δύο Εφετεία (Ανατολικής Κρήτης με έδρα το Ηράκλειο και Δυτικής Κρήτης με έδρα τα Χανιά), ενώ για τις διοικητικές διαφορές λειτουργεί μόνο ένα Διοικητικό Εφετείο, με έδρα τα Χανιά.

Τουρισμός…..Η Κρήτη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους ελληνικούς προορισμούς διακοπών.

Το 15% των συνολικών αφίξεων, λιμένα και αερολιμένα, στη χώρα γίνονται μέσω της πόλης του Ηρακλείου.
Το 2006 οι ναυλωμένες πτήσεις στο Ηράκλειο αριθμούσαν το 20% του συνόλου των πτήσεων ναύλωσης στη χώρα και συνολικά, περισσότεροι από δύο εκατομμύρια τουρίστες επισκέφθηκαν την Κρήτη κατά το έτος αυτό.
Η αύξηση αυτή στον τουρισμό απεικονίζεται στον αριθμό κλινών των ξενοδοχείων, ο οποίος αυξήθηκε στην Κρήτη κατά 53% από το 1986 ως το 1991, ενώ το υπόλοιπο της Ελλάδας παρουσίαζε αύξηση των 25%
. Η σημερινή τουριστική υποδομή στην Κρήτη εξυπηρετεί μεγάλο εύρος προτιμήσεων, από μεγάλα, πολυτελή ξενοδοχεία, με όλες τις προδιαγεγραμμένες εγκαταστάσεις (πισίνες, εγκαταστάσεις αθλητισμού και αναψυχής κλπ), έως μικρότερα ιδιόκτητα οικογένεια διαμερίσματα ή οργανωμένες κατασκηνώσεις.

Η πρόσβαση των επισκεπτών στο νησί γίνεται αεροπορικώς μέσω του διεθνούς αερολιμένα στο Ηράκλειο και των κρατικών αερολιμένων στα Χανιά και στη Σητεία, ή ακτοπλοϊκώς στους λιμένες Ηρακλείου, Χανίων, Αγίου Νικολάου, Σητείας και Καστελίου Κισσάμου.

 Η επίσημη ιστοσελίδα τουρισμού της Περιφέρειας Κρήτης είναι προσβάσιμη στη διεύθυνση www.incrediblecrete.gr

Μυθολογία………

Η μάχη του Θησέα με το Μινώταυρο.....
Η προέλευση της λέξης Κρήτη δεν έχει καθορισθεί με βεβαιότητα. Υπάρχουν διάφορες αντικρουόμενες ετυμολογίες, κατά τις οποίες μία από τις Εσπερίδες ονομαζόταν Κρήτη, όπως Κρήτη ονομαζόταν και η σύζυγος του βασιλιά Μίνωα, καθώς και μία από τις νύμφες που παντρεύτηκε ο Δίας Άμμων.
Επίσης, ο Κρης, γιος του Δία και της νύμφης Ίδας θεωρείται να έχει δώσει το όνομα του στην Κρήτη, ειδικά αφού το υψηλότερο βουνό του νησιού φέρει το όνομα της μητέρας του.

Η Κρήτη, σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα, κατοικείται ήδη από την Παλαιολιθική εποχή, ενώ παρουσιάζει συνεχή ανθρώπινη παρουσία τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια.

Αν και ο Μινωικός πολιτισμός αναπτύχθηκε κυρίως στο Κρητικό και Αιγαιοπελαγίτικο έδαφος, η Κρήτη εμφανίζει ξεχωριστή θέση στην ελληνική μυθολογία και πρωταγωνιστεί στον ελληνικό πολιτισμό από τις απαρχές του.

Ο Δίας, ο πατέρας Θεών και ανθρώπων, κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία, γεννήθηκε στο Δικταίο Άντρο.

Αφού απήγαγε την Ευρώπη από τις ακτές της Φοινίκης, στο σημερινό Λίβανο, κατέφυγαν στην Κρήτη, όπου και συνευρέθησαν.

 Ο μύθος τοποθετεί την πράξη κάτω από τον αειθαλή πλάτανο της Γόρτυνος, αρχαίας πρωτεύουσας του νησιού, αλλά και ολόκληρης της Κυρηναϊκής κατά το απόγειο της ακμής της επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. 
Το δένδρο της Γόρτυνος διατηρείται ως τις μέρες μας ως ένας από τους ελάχιστους διασωθέντες αειθαλείς πλατάνους.

Η Ευρώπη γέννησε τρεις γιους, τους Μίνωα, Ραδάμανθυ και Σαρπηδόνα.
 Ο βασιλιάς Μίνωας, αφού υπέταξε το νησί, παντρεύτηκε τη μάγισσα Πασιφάη, αδελφή της Καλυψώς και της Κίρκης, ομηρικών ηρωίδων της Οδύσσειας.
 Αφιέρωσε ναό στον Ποσειδώνα, θεό της θάλασσας, θυσιάζοντας προς τιμήν του έναν πελώριο λευκό ταύρο.

Το ζώο, προσφορά στο Μίνωα από τον Ποσειδώνα, ήταν τόσο όμορφο που εκείνος αποφάσισε να το αντικαταστήσει και να θυσιάσει έναν υποδεέστερο ταύρο στην θέση του.

Το μένος του Ποσειδώνα για την ιερόσυλη απόφαση του Μίνωα τον οδήγησε στο να καταραστεί την Πασιφάη να ερωτευθεί σφοδρά τον ταύρο.
 Εκείνη για να ικανοποιήσει τον πόθο της κρύφθηκε μέσα στο ξύλινο ειδώλιο αγελάδας, που κατασκεύασε ο αρχιτέκτονας Δαίδαλος και συνευρέθηκε με το ζώο.

Ο καρπός της πράξης, μισός άνθρωπος και μισός ταύρος, ήταν το μυθικό τέρας Μινώταυρος, το οποίο αμέσως μετά τη γέννησή του φυλακίσθηκε στον Λαβύρινθο, που κατασκεύασε ο Δαίδαλος.

Η πόλη της Αθήνας υποχρεώθηκε θεσμικά να στέλνει κάθε χρόνο 10 νέους και 10 νέες για να τρέφεται ο Μινώταυρος. Αργότερα, εξολοθρεύτηκε από τον Αθηναίο πρίγκηπα Θησέα, απαλλάσσοντας την Αθήνα από το βάρβαρο θεσμό.


                      Ατλαντίδα: Το Τέλος Ενός Κόσμου η Γέννηση ενός Θρύλου.

                                          H ζωή στη Μινωική Κρήτη !

                                   Το βίντεο του BBC για τη Μινωική Κρήτη....

Ένα εντυπωσιακό βίντεο στο οποίο αναπαριστάται η ζωή στην Μινωϊκή Κρήτη δείχνει πτυχές από τον πολιτισμό που άκμασε ως ναυτική δύναμη περίπου από τον 27ο αιώνα έως τον 15ο αιώνα π.Χ..

Τα ανάκτορα της Κνωσού ανακαλύφθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα μ.Χ από τον Βρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς.

Τα ανθρωποειδή εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Κρήτη περίπου πριν από 130.000 χρόνια, κατά την εποχή της Μέσης Παλαιολιθικής Εποχής.
Τσεκούρια που βρέθηκαν, αποδίδονται στον τύπο ανθρώπου Homo erectus που εντοπίστηκε στην Αφρική.

Στην Κρήτη όμως είναι κατασκευασμένα από τοπικό χαλαζία αντί πυριτόλιθο, τέτοια τσεκούρια έχουν βρεθεί στο φαράγγι της Πρέβελης στη νότια Κρήτη.

Τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν οικισμούς στο νησί από τα τέλη της 8ης και στις αρχές της 7ης χιλιετίας π.Χ.. Ωστόσο, τα πρώτα σημάδια προηγμένης γεωργίας εμφανίστηκαν αργότερα το 5000 π.Χ.

Ο Μινωικός πολιτισμός θεωρείται ότι ξεκινάει με τα ανακτορικά συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στην Εποχή του Χαλκού.
Στο βίντεο θα δείτε επίσης πολύ καλές αναπαραστάσεις από τα Ταυροκαθάψια.

Η Δύση του Μινωικού πολιτισμού ξεκινάει με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (που μέχρι τότε λεγόταν Στρογγύλη) περίπου το 1600 π.Χ.
 Τεράστια κύματα και τσουνάμι σάρωσαν τις ακτές της Κρήτης, η καταστροφή της Θήρας και του Μινωικού πολιτισμού περιγράφεται πολύ παραστατικά στο παρακάτω Βίντεο. Αποδυναμωμένες πλέον οι Μινωικές μητροπόλεις έπεσαν εύκολα αργότερα από τους εισβολείς Μυκηναίους.

Το βίντεο αποτελεί απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του BBC, Ατλαντίδα: Το Τέλος Ενός Κόσμου η Γέννηση ενός Θρύλου.

Πηγή : BBC ,hellasforce.com


Ιστορία
Παλαιολιθική και Νεολιθική περίοδος.

Μέχρι το 2010 πιστευόταν ότι η Κρήτη κατοικήθηκε για πρώτη φορά την νεολιθική περίοδο.
Μετά την ανεύρεση παλαιολιθικής κατοίκησης σε άλλα νησιά του Αιγαίου, η έρευνα επεκτάθηκε και στην Κρήτη, όπου στις περιοχές Πλακιάς και Πρέβελης βρέθηκε παλαιολιθική και μεσολιθική κατοίκηση, η παλαιότερη αναγόμενη στα 130.000 χρόνια πριν από σήμερα.

Περισσότερο μελετημένη είναι η Νεολιθική περίοδος που αρχίζει περί το 7000 π.Χ.

Πριν από την εύρεση της παλαιολιθικής κατοίκησης, πιστευόταν ότι οι πρώτοι κάτοικοι έφθασαν στην Κρήτη από τη Μικρά Ασία ή τη Βόρεια Αφρική και να αναπτύχθηκαν αργά για τα επόμενα 3.000 χρόνια.
Αρχικά καλλιέργησαν τη γη με πρωτόγονες μεθόδους, έμαθαν την εκτροφή των ζώων και σχηματίστηκαν οι πρώτοι οικισμοί.
 Ο πληθυσμός κατοικούσε σε λίθινα σπίτια και σπανιότερα σε σπηλιές, όπως μαρτυρούν ευρήματα στα σπήλαια της Ειλείθυιας, του Στραβομύτη, του Ελληνοσπήλαιου κ.ά όπου έχουν βρεθεί όπλα, εργαλεία, αγγεία, λεπίδες και κοκκάλινοι ή λίθινοι πέλεκεις, όπως και αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας αφιερωμένα στη θεά της γονιμότητας.
Το νησί απομονωμένο, λόγω της φύσης της νεολιθικής οικονομίας, βασιζόταν στην αυτάρκεια και επιβίωνε χάρη στη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Με την πάροδο του χρόνου, η σχετικά πρωτόγονη αγγειοπλαστική εξελίχθηκε με τη χρήση της φωτιάς και βελτιώθηκε καλλιτεχνικά. Κατάλοιπα της συγκεκριμένης περιόδου έχουν ανεβρεθεί στη Φαιστό, στην Κνωσό και στη Σητεία.
Προανακτορική περίοδος….

Σύμφωνα με τον Άγγλο αρχαιολόγο Έβανς, γύρω στο 2600 π.Χ δύο φυλετικά στοιχεία εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Κρήτης: Ένα πρωτολιβυκό προερχόμενο από την Αίγυπτο και ένα από τη Μικρά Ασία.

Ο Έβανς, βασισμένος στα αρχαιολογικά ευρήματα, θεώρησε ότι οι αυτόχθονες Κρήτες αρχικά διατήρησαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, γρήγορα όμως αφομοιώθηκαν με τα δύο νέα φύλα.

Ωστόσο, σύγχρονη γενετική μελέτη αμφισβητεί την υπόθεση του Έβανς, δείχνοντας ότι ο μινωικός και ο σύγχρονος πληθυσμός έχουν ισχυρότερη γενετική συγγένεια με τους άλλους νεολιθικούς και σύγχρονους πληθυσμούς της Ευρώπης και αποκλείει προέλευση από τη Β. Αφρική.

Οι ερευνητές προτείνουν ότι ο Μινωικός πολιτισμός πιθανότατα αναπτύχθηκε από αυτόχθονα πληθυσμό της Κρήτης της Εποχής του Χαλκού.

Με τη διάδοση της χρήσης του χαλκού αυξάνεται ο πληθυσμός του νησιού και αρχίζουν, γύρω στο 2000 π.Χ., οι πρώτες εμπορικές επαφές με τις γειτονικές περιοχές των Κυκλάδων, της Μικράς Ασίας και της Αιγύπτου, οι οποίες ευνοήθηκαν από την καίρια γεωγραφική θέση του νησιού και έθεσαν έτσι τις βάσεις της δημιουργίας του λαμπρού μετέπειτα Μινωϊκού πολιτισμού.

Τα πρώτα αστικά κέντρα του νησιού σχηματίζονται κατά το 2000 π.Χ. γύρω από τα παλάτια των τοπικών αρχόντων στο κέντρο των διάφορων αγροτικών κοινωνιών και ο πλούτος ορίζεται από τα γεωργικά πλεονάσματα.
 Αυτού του είδους η κοινωνική οργάνωση διήρκεσε για μια περίοδο 600-700 χρόνων και ήκμασε κατά τη διάρκεια του Μινωϊκού πολιτισμού, στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας προ Χριστού.
                                                  MINΩΪΚΗ ΚΡΗΤΗ
Η ταινία παρουσιάζει ευρήματα της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής στη Μινωική Κρήτη, που αποκαλύπτουν έναν ανεπτυγμένο πολιτισμό.
Θαυμασμό προκαλούν τα κομψά αντικείμενα και οι περίφημες τοιχογραφίες.
                                                                Πηγή :ΕΡΤ 1
Ανακτορικές περίοδοι και Μινωϊκός πολιτισμός.
                               
Κύριο λήμμα: Μινωικός πολιτισμός

Ο δίσκος της Φαιστού
Κατά το 1900 π.Χ. χτίζονται στην Κρήτη τα πρώτα ανάκτορα, επακόλουθο της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης του νησιού.
Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανασκαφές, εκείνη την εποχή δημιουργούνται τα ανάκτορα της Κνωσού, της Φαιστού, των Μαλίων και της Κάτω Ζάκρου.
 Σημαντικό εύρημα της Παλαιοανακτορικής περιόδου θεωρείται ο δίσκος της Φαιστού (1700-1600 π.Χ.).

Ο δίσκος της Φαιστού
Δημοσιεύτηκε από: CNA News  28 Ιουνίου 2014     

Αιώνες πριν ένας όμορφος κρητικός μύθος εξιστορούσε τα πάθη του Λεύκιππου της Φαιστού.
Ήταν το παιδί που απέκτησαν η Γαλάτεια και ο Λάμπρος, μόνο που το όνομά του ήταν παραπλανητικό.
 Ο πατέρας του επέμενε να αποκτήσει γιο κι όταν η σύντροφός του έμεινε έγκυος την προειδοποίησε: «ἐὰν γεννήσ κόρην, φανίσαι».
Η τραγική μάνα παράκουσε την εντολή και αναγκάστηκε να κρύβει για χρόνια την πανέμορφη θυγατέρα της κάτω από ρούχα αγορίστικα και όνομα ανάλογο. Ώσπου κάποτε η ομορφιά του κοριτσιού ήταν τόσο έκδηλη, που οι … παραλλαγές δεν βοηθούσαν πια.
 Και τότε η Γαλάτεια στράφηκε στη θεά Λητώ, ζητώντας να μεταμορφώσει την κόρη της σε άντρα.
Η Θεά εισάκουσε τη παράκληση και το παιδί πέταξε θριαμβευτικά τον παρθενικό πέπλο, που χρόνια κάλυπτε το μυστικό του, δείχνοντας σε όσους αμφισβητούσαν το φύλο του την απρόσμενα .. αντρίκια του όψη.

Οι Φαίστιοι, γοητευμένοι από τον μύθο του Λεύκιππου, καθιέρωσαν ως γιορτή τους τα Εκδύσια, γιορτή με κάποιο τελετουργικό αφαίρεσης ενδυμάτων, που συμβόλιζε το μεταβατικό σκαλοπάτι κάθε νέου, όταν επρόκειτο να περάσει από την εφηβεία στην άνδρωση.

Κι αν ο ήρωας της Φαιστού χρειάστηκε ένα «θαύμα» για να αποδείξει κατά την πλοκή του μύθου πως δεν εξαπάτησε την ομήγυρη, κάτι ανάλογο φαίνεται πως χρειάζεται πλέον και το σπουδαιότερο αρχαιολογικό εύρημα της ίδιας περιοχής: ο δίσκος της Φαιστού.
 Όταν προ ετών συμπληρώθηκε ένας αιώνας από την ανακάλυψή του, αντί επετειολογικού τύπου αναφορών, αρχαιολογικοί κύκλοι του εξωτερικού τον έθεσαν στο στόχαστρο αμφισβητήσεων.
Κι αν στο μύθο του Λεύκιππου το ζήτημα ήταν να αποδειχθεί η …φύση του, στην υπόθεση του περίφημου αρχαιολογικού ευρήματος, ζητείται να αποδειχθεί περίτρανα η γνησιότητά του.
Ο Δίσκος της Φαιστού, που χρονολογείται πιθανώς στον 17ο αιώνα π.Χ. σαγηνεύει εκατόν έξι χρόνια την ανθρώπινη έρευνα με τα μυστικά του, αφού ο σκοπός της κατασκευής του και το νόημα των όσων αναγράφονται σε αυτόν παραμένουν άγνωστα, παρά τις πλείστες όσες ερμηνείες και προσεγγίσεις. 
Ανακαλύφθηκε στις 3 Ιουνίου 1908 από τον Ιταλό αρχαιολόγο Luigi Pernier και φυλάσσεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
 Ορισμένοι λένε ότι τα 45 μυστηριώδη σύμβολά του δίσκου είναι οι λέξεις ενός ποιήματος με ηλικία 4000 χρόνων, ή ίσως ενός ιερού κειμένου.
 Άλλοι επιχειρηματολογούν ότι είναι μια μαγική επιγραφή, ένα κομμάτι αρχαίας μουσικής, ή το αρχαιότερο δείγμα στίξης στον κόσμο.
Το σίγουρο είναι πως το εύρημα αποτελεί την πρώτη απόδειξη τυπογραφίας της ανθρωπότητας κι ως τέτοιο ανεξάρτητα από το περιεχόμενό του έχει βαρύνουσα σημασία.
Θεωρείται το αρχαιότερο τυπογραφικό μνημείο καθώς τα σημεία και στις δύο πλευρές του έχουν αποτυπωθεί με κινητά στοιχεία (σφραγίδες), τεχνική που ανακαλύφθηκε ξανά 2.200 χρόνια αργότερα από τον Γουτεμβέργιο.
 Ανακαλύφθηκε στις 3 Ιουλίου του 1908 στο υπόγειο του Μινωικού παλατιού της Φαιστού και η κατασκευή του τοποθετείται χρονικά στον 16ο ή 17ο αιώνα π.Χ.
Ο Ιταλός αρχαιολόγος Luigi Pernier ανάκτησε αυτό τον εντυπωσιακά άθικτο «δίσκο», που είναι φτιαγμένος από πηλό κι έχει μέση διάμετρό 16 εκατοστών και μέσο πάχος 2.1 εκατοστών.
Στις δύο όψεις του βρίσκονται 45 διαφορετικά σύμβολα, πολλά από τα οποία αναπαριστούν εύκολα αναγνωρίσιμα αντικείμενα, όπως ανθρώπινες μορφές, ψάρια, πουλιά, έντομα, φυτά κ.α. Συνολικά υπάρχουν 241 σύμβολα, 122 στην πρώτη πλευρά και 119 στη δεύτερη, τοποθετημένα σπειροειδώς.
Τα σύμβολα είναι χωρισμένα σε ομάδες με τη χρήση μικρών γραμμών, που κατευθύνονται προς το κέντρο του δίσκου.
 Ίδια γραφή με αυτή του Δίσκου της Φαιστού αποτυπώνεται σε έναν πέλεκυ, που βρέθηκε στο μινωικό ιερό σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου, καθώς και σε έναν πυραμοειδή λίθο, που βρέθηκε στην περιοχή των Μαλλιών.
Το τέλος της Παλαιοανακτορικής περιόδου θεωρείται πως επέφερε ο μεγάλος σεισμός του 1700 π.Χ. που προκάλεσε την καταστροφή των περισσότερων ανακτόρων.

Με την ανοικοδόμηση των ανακτόρων εγκαινιάζεται η Νεοανακτορική εποχή που θεωρείται ως η περίοδος της ακμής του Μινωϊκού πολιτισμού, κέντρο του οποίου ήταν η Κνωσσός, 10 χλμ νότια του Ηρακλείου.

Η Κνωσός βασίλευσε στην Κρήτη απόλυτα χωρίς κίνδυνο εσωτερικών ή εξωτερικών εισβολών, όπως καταμαρτυρά η παντελής έλλειψη οχυρωματικών έργων γύρω από το ανάκτορο.

 Τα παλάτια της Ζάκρου, των Μαλίων, της Φαιστού κ.α. ιδρύθηκαν ως τοπικά διοικητικά κέντρα και χρησιμοποιήθηκαν στον έλεγχο του εμπορίου μεταξύ Κνωσού και Κύπρου, ηπειρωτικής Ελλάδας και με τους υπόλοιπους εμπορικούς εταίρους.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα της συγκεκριμένης εποχής μας φανερώνουν πολλές πτυχές της οργάνωσης, της οικονομίας και της καθημερινότητας του νησιού, που διέφερε από πόλη σε πόλη.

 Κύρια ενασχόληση των κατοίκων αποτελούσε πρωτίστως η ναυτιλία και το εμπόριο, ενώ σε δεύτερη μοίρα πλέον είχαν περάσει η γεωργία, η κτηνοτροφία, η υφαντική και η κεραμική.

Το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής κίνησης της Κρήτης συγκεντρωνόταν στα λιμάνια της Αγίας Τριάδας, των Μαλίων, της Φαιστού και της Αμνισού και τα προϊόντα μεταφέρονταν στο εσωτερικό της μέσω του πολύ καλά οργανωμένου οδικού δικτύου της εποχής.
Παλαιότερα πιστευόταν πως ο Μινωικός πολιτισμός έφτασε απρόοπτα στο τέλος του με την τελευταία μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης).
Η υπόθεση διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Έλληνα αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο στη δεκαετία του 1930.

 Ο Μαρινάτος υποστήριξε ότι η καταστροφή της Κνωσσού και της Φαιστού προκλήθηκε από πελώρια παλιρροϊκά κύματα και νέφη στάχτης που αποδυνάμωσαν σημαντικά την εσωτερική και εξωτερική οικονομία του νησιού. 
Η υπόθεση αυτή δεν είναι πια αποδεκτή σήμερα.
                                   Αχαιοί…..
Πρώτοι οι Αχαιοί καταλαμβάνουν την Κνωσό εδραιώνοντας την κυριαρχία τους και ο ισχυρός σεισμός του 1380 π.Χ. εξαφανίζει, μαζί με το ανάκτορο της Κνωσού, τα τελευταία δείγματα Μινωικού πολιτισμού.

Κατά το 1200 π.Χ., οι πηγές αναφέρουν ότι η Κρήτη διέθετε ισχυρό στόλο, ο οποίος λίμναζε και πραγματοποιούσε πειρατικές επιδρομές στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

Παράλληλα η Κρήτη συμμετέχει στον Τρωικό Πόλεμο, με αρχηγό το βασιλιά Ιδομενέα, γιο του Δευκαλίωνα κι εγγονό του βασιλιά Μίνωα.

Δωριείς…….

Τον 10ο π.Χ. αιώνα, στην Κρήτη καταφθάνουν οι Δωριείς και εγκαθίστανται στις σημαντικότερες πόλεις του νησιού (Κνωσό, Φαιστό, Γόρτυνα, Τύλισο, Χερσόνησο, Κυδωνία κ.α.).
Οι αυτόχθονες, γνωστοί και ως Ετεοκρήτες καταφεύγουν στις δυσπρόσιτες περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης, ενώ οι νέοι κάτοικοι εισάγουν στο νησί σειρά καινούργιων εθίμων (κάψιμο των νεκρών κ.ά) και νέων παραγωγικών μεθόδων, όπως η γενικευμένη χρήση του σιδήρου, ο οποίος πλέον χρησιμοποιείται, εκτός από την κατασκευή όπλων, και στην κατασκευή εργαλείων και διακοσμητικών αντικειμένων.

Με την επικράτηση των Δωριέων στην Κρήτη, θα κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της Κρήτης η ολιγαρχία και η τοπική κρητική κοινωνία θα αρχίσει να εμφανίζει σαφείς ομοιότητες με τη σπαρτιατική.

 Πάνω από 100 πόλεις-κράτη δημιουργούνται, με σημαντικότερες εκείνες της Γόρτυνος, της Φαιστού, της Κνωσού, της Ιεράπυτνας (σημερινή Ιεράπετρα) και της Κυδωνίας.

Οι κοινωνικές ομάδες θα διαιρεθούν σε τέσσερις κατηγορίες: στους Δωριείς, στους Περίοικους, στους Μινωίτες[ασαφές] και στους Αφαμιώτες ή Κλαρώτες (οι δυο τελευταίες περιελάμβαναν δούλους χωρίς πολιτικά δικαιώματα).
 Κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα παρουσιάζεται άνθηση στην πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία της Κρήτης, η οποία όμως θα διαταραχθεί από τις εχθρικές επιδρομές που ακολουθούν.

Κλασική και Ελληνιστική περίοδος…
Καθ' όλη τη διάρκεια της κλασικής περιόδου και ενώ στην ηπειρωτική Ελλάδα οι πόλεις εμπλέκονται σε αλλεπάλληλους πολέμους και προστριβές, οι πόλεις της Κρήτης θα παραμείνουν αμέτοχες, ακόμα και στις δυο μεγάλες συρράξεις της εποχής, τους Περσικούς Πολέμους και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου καλλιεργήθηκε έντονο φιλομακεδονικό ρεύμα στην Κρήτη.

ΝΕΑΡΧΟΣ Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΑΡΧΙΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ !

O Νέαρχος (360 - 300 π.Χ.) ήταν Ναύαρχος στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το διάσημο ταξίδι του από την Ινδία στα Σούσα μετά την εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ινδία έχει σώσει ο Αρριανός στην ‘Ινδική’ του.

Από τη Λατώ της Κρήτης η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αμφίπολη στη Μακεδονία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου Β. 
Τότε πρέπει να ήταν ένα νεαρό αγόρι και έτσι πιθανότατα γεννήθηκε στην Κρήτη.
Διορίστηκε ως σατράπης της Λυκίας και της Παμφυλίας το 334 / 3 π.Χ. ένα από τους πρώτους ορισμούς Σατράπη από τον Αλέξανδρο. Το 328 π.Χ. είχε απαλλαγεί από τη θέση του. Μετά την πολιορκία της Aόρνου Πέτρας εστάλη επικεφαλής μιας αναγνωριστικής αποστολής - ειδική για το να μάθει σχετικά με τους ελέφαντες. Το 326 π.Χ., ο Νέαρχος έγινε ναύαρχος του στόλου που ο Αλέξανδρος είχε χτίσει στο ποταμό Υδάσπη.
Το ταξίδι από τον Ινδό στον Περσικό Κόλπο.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μερικά από τα πλοία υπέστησαν ζημιές, και ο Νέαρχος είχε λάβει οδηγίες να μείνει πίσω για να επιβλέπει τις επισκευές, πριν συνεχίσει την κάθοδο του ποταμού. 
Αυτό δείχνει ίσως, κάποια γνώση της ναυπηγικής.
Ωστόσο παρέμεινε στη διοίκηση του στόλου για το ταξίδι από τον Ινδό στον Περσικό Κόλπο, τους οποίους χαρτογράφησε σε βάθος ( χρησιμοποιήθηκε εκτενώς για τα Ινδικά του Αρριανού).
Ο Νέαρχος θεωρείται ότι ήταν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο πρώτος Έλληνας κυβερνήτης που επισκέφτηκε το Μπαχρέιν, το οποίο κλήθηκε Τήλος από τους Έλληνες.
Μετά από πολλές περιπέτειες, ο Νέαρχος έφθασε στην Καρμανία, και συναντήθηκε με τον Αλέξανδρο μετά την διέλευση της ερήμου Γερδωσίας. 
Ο Αλέξανδρος τον έστειλε για να ολοκληρώσει το ταξίδι του - πήγε μέχρι τον Ευφράτη πριν στραφεί πίσω για να επανασυνδεθεί μαζί του στα Σούσα, στις αρχές του 324 π.Χ..

Ο Νέαρχος παντρεύτηκε την κόρη της Βαρσίνης και του Μέντωρα και έλαβε ένα στέμμα ως αναγνώριση των προσπαθειών του. Πήρε τότε το στόλο μέχρι την Βαβυλώνα, όπου έδωσε στον Αλέξανδρο την προειδοποίηση των Χαλδαίων να μην εισέλθει στην πόλη. Ο Νέαρχος είχε μια θέση στα τελικά σχέδια του Αλεξάνδρου να ήταν ο ναύαρχος του στόλου του στην εισβολή στην Αραβία, αλλά τα σχέδια ματαιώθηκαν απότομα από το θάνατο του βασιλιά.

Στην αρχική επιχειρηματολογία για την ηγεμονία της αυτοκρατορίας υποστήριξε τον Ηρακλή, γιο του Αλεξάνδρου από Βαρσίνη - ερωμένη του βασιλιά άλλη από την πεθερά του. Μόλις καταλύθηκε η τάξη συμπαρατάχτηκε με το στρατόπεδο του Αντίγονου.
 Τελευταία αναφορά για αυτόν γίνεται σαν σύμβουλος του Δημητρίου 313 / 2 π.Χ. 
Τι έγινε μετά από αυτό δεν είναι γνωστό, αν και πιθανότατα αποσύρθηκε για να γράψει την ιστορία του. (Στοιχεία από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

Το 216 π.Χ. οι Κρήτες ανακηρύσσουν το Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Ε' προστάτη του νησιού, ενώ την ίδια εποχή είναι έκδηλη και η επιρροή των Πτολεμαίων.

 Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης του φιλομακεδονικού ρεύματος της Κρήτης, η Σπάρτη έστειλε κατά του νησιού το ναύαρχο Αμφοτερό.

Αργότερα την Κρήτη μαστίζει ο Κρητικός Πόλεμος, ο οποίος έληξε με ήττα των φιλομακεδονικών πόλεων της Ιεράπυτνας και της Ολούντας από την Κνωσό που συμμάχησε με τη Ρόδο και τη Ρώμη.

 Δέχτηκε επιδρομές από πειρατές της Κιλικίας και το 67 π.Χ., έπειτα από σκληρή διετή αντίσταση, κατελήφθη εξ ολοκλήρου από τους Ρωμαίους, με τελευταία πόλη να υποτάσσεται στις λεγεώνες την Ιεράπυτνα, υπό το πρόσχημα της υποστήριξης στον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη.

Ρωμαιοκρατία.
                      Η Κρήτη από δορυφόρο (NASA)
Με την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους ξεκινά μια μακρά περίοδος ειρήνης και ευημερίας στα πλαίσια της οποίας αναπτύχθηκαν εκ νέου οι πόλεις της Κυδωνίας, Κνωσού και Φαιστού.

Ως διοικητικό κέντρο του νησιού ορίζεται η Γόρτυνα, η μόνη πόλη που δεν καταστράφηκε από τη ρωμαϊκή εισβολή, έχοντας συμμαχήσει με τους κατακτητές.
Η παρουσία των Ρωμαίων δεν επηρέασε ουσιαστικά την καθημερινότητα των κατοίκων, οι οποίοι διατήρησαν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα τους. 
Παράλληλα, το Κοινόν των Κρητών διατήρησε την ελεύθερη λειτουργία του.
 Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν σημαντικά δημόσια έργα, λείψανα των οποίων διασώζονται μέχρι σήμερα.
Το 58 μ.Χ. η Κρήτη έρχεται σε επαφή με τον Χριστιανισμό χάρη στο μαθητή του Αποστόλου Παύλου, Τίτο.

Πρωτοβυζαντινή περίοδος….

Με τη διάσπαση του Ρωμαïκου Κράτους σε Ανατολικό και Δυτικό το 395, η Κρήτη περνά στο πρώτο, τη μετέπειτα Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Το 365 σημειώνεται δυτικά της Κρήτης ισχυρός σειμός, με εκτιμώμενο μέγεθος περίπου 8,5 ρίχτερ.
Ο σεισμός κατέστρεψε σχεδόν όλες τις πόλεις της Κρήτης, ενώ ανύψωσε το δυτικό τμήμα της μέχρι 9 μέτρα.
Το τσουνάμι που ακολούθησε προκάλεσε μεγάλες καταστροφές σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.
 Κατά τον 5ο αιώνα αρχίζει να εξαπλώνεται στη νήσο ο Χριστιανισμός και η επισκοπή της Κρήτης υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και χτίζονται οι πρώτες μεγάλες εκκλησίες, με κυριότερη τη βασιλική του Αγίου Τίτου, που σώζεται μέχρι σήμερα στη Γόρτυνα.

Αραβοκρατία…
Η Κρήτη εξακολουθεί να αποτελεί τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι και το 823, όπου, επί αυτοκράτορα Μιχαήλ Τραυλού, οι Σαρακηνοί της Ισπανίας υπο την αρχηγία του Απόχαψι επέδραμαν με 20 πλοία λεηλατώντας το νησί.
Τη σθεναρότερη αντίσταση στους Σαρακηνούς κατακτητές επέδειξε η πρωτεύουσα Γόρτυνα.
Το επόμενο έτος, ο Απόχαψις επανέρχεται με 40 πλοία, κατακτά εξ ολοκλήρου το νησί και ως νέα πρωτεύουσα οι Άραβες ορίζουν το νεόκτιστο Χάνδακα.
Την κατάληψη της Κρήτης ακολούθησε η άγρια καταδίωξη του χριστιανικού πληθυσμού με αποτέλεσμα σημαντική εθνολογική και θρησκευτική αλλοίωση.
 Αρκετοί ντόπιοι σφαγιάστηκαν, άλλοι θανατώθηκαν αρνούμενοι να εξισλαμιστούν, άλλοι εξισλαμίστηκαν δια της βίας, ενώ άλλοι κατέφυγαν για να γλιτώσουν στα ορεινά του νησιού.

 Έπειτα η Κρήτη εποικίστηκε από αρκετούς Άραβες.

Οι Βυζαντινοί επιχείρησαν επανειλημμένα να ανακτήσουν το νησί, το οποίο πλέον είχε μετατραπεί σε ορμητήριο πειρατών και σε σκλαβοπάζαρο, το 825-26, το 902 και το 949 διαδοχικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Ανακατάληψη Κρήτης από το Νικηφόρο Φωκά …Το 960/961 μ.Χ. επί Ρωμανού Β΄ Βασιλέως και Αυτοκράτορος των Ρωμαίων και Πρωθυπουργού του Κράτους της Βασιλεύουσας Ιωσήφ Βρίγγα, ο Μάγιστρος (και μετέπειτα Βασιλέας και Αυτοκράτορας Νικηφόρος Β΄ Φωκάς) Νικηφόρος Φωκάς διετάχθη να προετοιμάσει την εκστρατεία και εξεστράτευσε κατά της Κρήτης ελευθερώνοντας το νησί, αφού κατάφερε να αλώσει τον Χάνδακα (Ηράκλειο), στον οποίο είχαν κλειστεί οι Άραβες.

Περίπου 200.000 Άραβες υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν κατά τις μάχες και την άλωση του Χάνδακα, ενώ άλλοι τόσοι αιχμαλωτίστηκαν.

Καθώς στα 136 χρόνια Αραβοκρατίας ο χριστιανικός πληθυσμός είχε συρρικνωθεί αισθητά και ελήφθησαν σημαντικά μέτρα για την αναζωπύρωσή του: Τα τζαμιά μετατράπηκαν σε εκκλησίες ή ξαναέγιναν χριστιανικοί ναοί, πλήθος Κρήτες που είχαν εξισλαμιστεί με τη βία επανήλθαν στη Χριστιανική Πίστη, απεκατεστάθη η Εκκλησιαστική Ιεραρχία,εδραιώθηκε πλήρως η Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Διοίκηση, η Κρήτη ενσωματώθηκε στην Αυτοκρατορία της Βασιλίδας και νέοι πληθυσμοί, Έλληνες ως επί το πλείστον, εγκαταστάθηκαν μαζί με ομάδες Σλάβων και Αρμενίων..

Το 1092, υποκινούμενη από τους Καρύτση και Ραψομμάτη, ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη, η οποία σύντομα κατεστάλη.

Έπειτα νέοι άποικοι εμφανίζονται στο νησί, από τους οποίους προέρχονται μετέπειτα Αριστοκρατικοί Οίκοι του νησιού, όπως οι Φωκάδες, Καλλέργηδες (της Γενιάς των Φωκάδων), Χορτάτσηδες, Μελισσηνοί, Βλαστοί κ.α., οι οποίοι όμως κατ άλλες πηγές υπήρχαν ήδη σαν Αρχοντική Τάξη της Κρήτης απ τα χρόνια του Νικηφόρου Φωκά, προερχόμενοι ως επί το πλείστον απ τις Ρωμαϊκές (Βυζαντινές) περιοχές των "Ανατολικών Αρχόντων" (Μ.Ασία κ.λ.π.).
Απ το σχετικό Διάταγμα (1182) του Αλεξίου Β΄. Κομνηνού (Χρονικό TRIVAN) βλέπουμε την επίσημη εγκαθίδρυση στη Κρήτη των Δώδεκα (12) Αρχοντικών Οικογενειών της Βασιλεύουσας που στάλθηκαν στη Μεγαλόνησο για τη σύσφιξη σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων Κρήτης-Βασιλεύουσας. (βλ."Χρυσόβουλο Δούκα Κωνσταντίνου" Ι.Μονή Γωνιάς, Ι.Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου).
 Με την έλευση στην Κρήτη των Δώδεκα Αρχόντων (Αρχοντόπουλων), η Αριστοκρατική Τάξη της Κωνσταντινούπολης εμφυτεύεται στο Νησί, με κάποιες πιο φιλελεύθερες παραλλαγές.
Από κείνα τα χρόνια ξεκίνησε να γράφεται η νεώτερη Ελληνική Κρητική ιστορία με σελίδες δόξας, αίματος, επιτυχιών, αποτυχιών, προοπτικών ή και απογοητεύσεων κατά τους καιρούς και τις συνθήκες, εντός ή εκτός Κρήτης.
Κι η Ιστορία συνεχίζεται με παρόντα τα ονόματα του τότε και νεώτερα, που αναλώθηκαν υπέρ της Κρήτης ή έπραξαν και πράττουν το κατά δύναμιν, όπου υφίσταται το Κρητικό Πνεύμα "είτε εγγύς είτε μακράν".

Νικηφόρος B’ Φωκάς
912 – 969

Από τους σημαντικότερους αυτοκράτορες του Βυζαντίου, που ανήκε στη Μακεδονική Δυναστεία.
Διακρίθηκε, κυρίως, για τις στρατιωτικές και λιγότερο για τις πολιτικές του ικανότητες.
 Έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Αράβων και είναι απορίας άξιον γιατί δεν ονομάσθηκε Αραβοκτόνος, κατά το Βουλγαροκτόνος.
Δολοφονήθηκε από τον ανιψιό του Ιωάννη Κουρκούα (γνωστότερο με το παρανόμι Τσιμισκής), που συνωμότησε με τη θεία και ερωμένη του Θεοφανώ.

Γεννήθηκε περί το 912 στην Καππαδοκία και ήταν γόνος της οικογένειας των Φωκάδων, πολλά μέλη της οποίας κατέλαβαν υψηλά αξιώματα στην αυτοκρατορία.
Εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στο στρατό και το 945 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Z' ο Πορφυρογέννητος του ανέθεσε τη διοίκηση του Ανατολικού Θέματος, που βρισκόταν υπό την απειλή των Αράβων.
Αρχικά είχε αποτυχίες, αλλά στη συνέχεια τους κατατρόπωσε σε σειρά μαχών για να κερδίσει τον χαρακτηρισμό «Ο Ωχρός Θάνατος των Σαρακηνών».
Η μεγαλύτερη στρατιωτική επιτυχία, που εκτόξευσε τη φήμη του και τον έκανε λαϊκό ήρωα, ήταν η ανακατάληψη της Κρήτης από τους Άραβες, έπειτα από εννιάμηνη σκληρή πολιορκία το 961.

Στις 15 Μαρτίου 963 πεθαίνει ξαφνικά ο αυτοκράτορας Ρωμανός Β', σε ηλικία μόλις 26 ετών, μάλλον από τις πολλές καταχρήσεις.
 Ήταν σεξομανής και μέθυσος, σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές (κυκλοφορεί και η εκδοχή ότι τον δηλητηρίασε η γυναίκα του).
 Αφήνει μια σύζυγο, την πανέμορφη Θεοφανώ σε ηλικία 20 ετών και δύο νήπια, τον Βασίλειο τον μετέπειτα Βουλγαροκτόνο και τον Κωνσταντίνο τον 8ο. Δημιουργείται κενό εξουσίας. Ο αρχιευνούχος του παλατιού Ιωσήφ Βρίγγας προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να αναδείξει δικό του αυτοκράτορα, που θα είναι υποχείριό του.
Αντιδρά ο στρατός και ο πατριάρχης Πολύευκτος, με τη σύμφωνη γνώμη της Θεοφανούς, ανακηρύσσει αυτοκράτορα τον δημοφιλή Νικηφόρο στις 2 Ιουλίου 963.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Νικηφόρος δημοσιοποιεί την πρόθεσή του να παντρευτεί τη Θεοφανώ.
Ο Πατριάρχης δεν συναινεί, επειδή είναι νονός του ενός από τους δύο παιδιά της.
Ο Νικηφόρος τον πείθει ότι ανάδοχος ήταν ο πατέρας του Βάρδας Φωκάς και όχι αυτός.
Ο Πολύευκτος πείθεται (μάλλον έναντι ανταλλαγμάτων) και ο Νικηφόρος με τη Θεοφανώ ενώνονται με τα δεσμά του γάμου για δεύτερη φορά και οι δυο τους (20 Σεπτεμβρίου).
 Εκείνος είναι 52 ετών, κοντός, μελαψός, άσχημος και τραχύς στους τρόπους. Εκείνη μόλις 20 ετών, λάμπει από νιάτα και ομορφιά.
Ο Νικηφόρος είχε παντρευτεί σε νεαρή ηλικία τη Στεφανώ, η οποία του χάρισε ένα παιδί, τον Βάρδα Φωκά.
 Μητέρα και γιος πέθαναν, πριν από την ανάρρησή του στο θρόνο και ο Νικηφόρος ορκίστηκε να παραμείνει αγνός για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μετά την ανάρρησή του στο θρόνο, ο Νικηφόρος επανέλαβε τις επιχειρήσεις του κατά των Αράβων, οι οποίοι του είχαν γίνει έμμονη ιδέα. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος πίστευε ότι είχε θεϊκή εντολή να εξαφανίσει από προσώπου γης τους απίστους.
Γι' αυτό πρότεινε στον Πατριάρχη να γίνονται αμέσως Άγιοι οι στρατιώτες που χάνονταν στις μάχες με τους Άραβες.
Για να το θέσουμε με ισλαμικούς όρους, ο Νικηφόρος πίστευε σε μια χριστιανική τζιχάντ.

 Ο Πολύευκτος απέρριψε αυτή του την αξίωση και επέμεινε μέχρι τέλους. Στις επιτυχίες εκείνης της περιόδους περιλαμβάνονται οι καταλήψεις της Κιλικίας, της Συρίας, της Μεσοποταμίας και η ανακατάληψη της Κύπρου.

Στα βόρεια του Βυζαντίου συνήψε ειρήνη με τους Βουλγάρους και τον ηγεμόνα του Κιέβου, ενώ μεγάλα προβλήματα αντιμετώπισε στη Δύση.
 Ο στρατηγός του Νικηφόρος Χαλκούτσης απέτυχε να ανακαταλάβει τη Σικελία, ενώ ο γερμανός αυτοκράτορας Όθων Α' ο Μέγας απειλούσε τα συμφέροντα των Βυζαντινών στην Ιταλία.
 Τεταμένη ήταν η σχέση του Νικηφόρου με τον Πάπα Ιωάννη 13ο, εξαιτίας της σκαιάς συμπεριφοράς του αυτοκράτορα προς τον απεσταλμένο του, επίσκοπο Κρεμώνας, Λιουτπράνδο.

Στο εσωτερικό μέτωπο, οι συνεχείς εκστρατείες του αποστράγγισαν τα δημόσια ταμεία.
 Ο Νικηφόρος αύξησε τους φόρους, υποτίμησε το νόμισμα και περιέκοψε τις χορηγίες στους συγκλητικούς, την εκκλησία και τις μονές.
 Πάντως, ενίσχυσε τον φίλο και πνευματικό του, μοναχό Αθανάσιο για να ιδρύσει τη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος. Γρήγορα έγινε αντιδημοφιλής σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Η ασκητική ζωή του και οι συχνές απουσίες του από την Κωνσταντινούπολη οδήγησαν τη Θεοφανώ στην αγκαλιά του 44χρονου ανιψιού του Ιωάννη Τσιμισκή.
 Ήταν αρμενικής καταγωγής, ξανθομάλλης, όμορφος, δυνατός, φιλήδονος και φίλαρχος. Οι δυο τους συνωμότησαν για να σκοτώσουν τον Νικηφόρο και να επαναφέρουν την τάξη και την ηρεμία στην αυτοκρατορία.

Τις πρώτες πρωινές ώρες τις 11ης Δεκεμβρίου 969 έξι άνδρες ντυμένοι γυναίκες εισχώρησαν στο παλάτι και κατευθύνθηκαν στον αυτοκρατορικό κοιτώνα. Με έκπληξη αντίκρισαν το κρεββάτι άδειο και τον Νικηφόρο να κοιμάται στο πάτωμα πάνω σε μία προβιά, όπως το συνήθιζε.
 Ξύπνησε από τον θόρυβο, αλλά ακαριαία χτυπήθηκε στο πρόσωπο από το ξίφος ενός συνωμότη.
Πλημμυρισμένος από τα αίματα προσπάθησε να ζητήσει εξηγήσεις από τον Τσιμισκή.
Αυτός άρχισε να τον κατηγορεί και να του τραβάει με μένος τα γένια. Ένας άλλος από τους συνωμότες κατάφερε εναντίον του το ξίφος και του έκοψε το κεφάλι.
 Το σώμα του πετάχτηκε από το παράθυρο και το κεφάλι του κρατήθηκε ως τρόπαιο.

Την επομένη μέρα (12 Δεκεμβρίου) ο Νικηφόρος Φωκάς τάφηκε με τιμές Αγίου στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, την ίδια ώρα που η Κωνσταντινούπολη πανηγύριζε για τον νέο της αυτοκράτορα Ιωάννη Α' Τσιμισκή.
 Χαρακτηριστικό το επίγραμμα που χαράχθηκε στον τάφο του: «Κατέκτησες τα πάντα, εκτός από μία γυναίκα».

Το νεοελληνικό κράτος τίμησε και τιμά τον Νικηφόρο Φωκά. Πολλοί δρόμοι ανά την επικράτεια φέρουν το όνομά του, όπως και ένας Δήμος στο νομό Ρεθύμνης.

Στις 19 Νοεμβρίου 2004, η φρεγάτα F-466 του Πολεμικού Ναυτικού ονομάσθηκε «Νικηφόρος Φωκάς».

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/317#ixzz360vn6MwV

                                         Ενετοκρατία…


Η Κρήτη το 1563. Ναυτικός χάρτης από τον Giorgio Calapoda (Παλάτι των Δόγηδων).....παλιός χάρτης της Κρήτης
Αρχική διοικητική διαίρεση Κρήτης κατά την Ενετοκρατία

Η Βυζαντινή περίοδος έλαβε οριστικά τέλος το 1204, με την πτώση της Κωνσταντινούπολης στις ορδές των Σταυροφόρων.

Προσθήκη λεζάντας
Αρχικά την Κρήτη κατέλαβαν Γενουάτες, αλλά μετά από πόλεμο που διήρκεσε ως το 1211 το νησί περιέρχεται στους Ενετούς.
 Τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο γίνονται ορμητήρια των Ενετών, οι οποίοι χτίζουν οχυρωματικά έργα που διασώζονται μέχρι σήμερα. Πρωτεύουσα του νησιού ήταν και τότε το Ηράκλειο, που ονομαζόταν Χάνδακας, από το χαντάκι που περιέβαλλε τα τείχη της πόλης.

 Κατά τα χρόνια της Ενετοκρατίας σημειώθηκαν δεκάδες επαναστάσεις, με κυριότερες εκείνες του Μεγάλου ΄Αρχοντα Αλεξίου Καλλέργη (Pax Alexii Callergi), των Αργυρόπουλων (1212), των Μελισσηνών (1230), των Χορτάτσηδων και των Καλλέργηδων (1273), καθώς και την επανάσταση που σε συνεργασία με τους Βενετούς εποίκους (Οικογένειες Ευγενών Gradonico & Venier), με τη στήριξη του φιλόδοξου ΄Αρχοντα Ιωάννη Καλλέργη, του 1363 που οδήγησε στη δημιουργία του βραχύβιου κράτους της Δημοκρατίας του Αγίου Τίτου.

Οι τελευταίοι δύο αιώνες της βενετικής κατοχής χαρακτηρίζονται ως οι πλέον σκληρότεροι.

Εν τούτοις, την ίδια περίοδο, η Κρήτη παρουσιάζει σημαντική πολιτιστική άνθηση. Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε η κρητική λογοτεχνία και δημιουργήθηκαν μείζονα, παγκόσμια έργα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής, όπως ο Ερωτόκριτος του Βιντσέντζου Κορνάρου και η Ερωφίλη του Γεώργιου Χορτάτση.

Τουρκοκρατία………….

Το 1645, με αφορμή την επίθεση πειρατών σε πλοίο με προσκυνητές, οι Οθωμανοί εκστράτευσαν κατά της Κρήτης.

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους κατέλαβαν τα Χανιά και κατά το επόμενο, το Ρέθυμνο.
 Ύστερα από 21 ετών διαρκή πολιορκία, ο Χάνδακας πέρασε και αυτός υπό οθωμανική κατοχή, το 1669 και το 1715 οι Βενετοί παραχώρησαν στους Τούρκους τα τελευταία φυλάκια που διατηρούσαν στο νησί.
 Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Χριστιανισμός γνώρισε και πάλι απάνθρωπη καταπίεση.

Ο Άγγλος περιηγητής Pisly που επισκέφθηκε την Κρήτη πριν από την Επανάσταση του 1821 αναφέρει οι Αιγύπτιοι που ασκούσαν την κατοχή της Κρήτης έσφαζαν, έκαιγαν, πωλούσαν Κρητικούς ως δούλους και τους ανάγκαζαν σε εξισλαμισμό.
 Παιδιά μικρότερα των 5 ή 10 ετών αναγκάζονταν να αλλάξουν θρησκεία με την πειθώ και τη βία.
Ο Pisly αναφέρει ότι η Κρήτη υπέφερε χειρότερα από την υπόλοιπη Ελλάδα και διότι ήταν αποκομένη γεωγραφικά αλλά και λόγω της γεναιότητας των Κρητών.

Στις παραμονές της Επανάσταςης του 1821, λόγω της Τουρκικής αποίκισης και των εξισλαμιστικών πρακτικών, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί υπολογίζονταν ως σχεδόν ίσοι πληθυσμιακά.

 Οι Κρήτες επαναστάτησαν τον Ιούνιο του 1821.
 Από τα πρώτα θύματα της Επανάστασης ήταν ο επίσκοπος Κισσάμου Άνθιμος ο οποίος παραδόθηκε από τον διοικητή των Χανίων σε ισλαμικό όχλο και κατακρεουργήθηκε.
Ακολούθησε σφαγή περίπου 30 χριστιανών στα Χανιά την 17η Ιουνίου 1821, κατά τη διάρκεια μουσουλμανικής θρησκευτικής εορτής. " Στη μεγάλη σφαγή του Ηρακλείου, την 24 Ιουνίου 1821, που έμεινε στη μνήμη του λαού σαν ο μεγάλος αρπεντές, οι εξαγριωμένοι Τούρκοι κατέσφαξαν το Μητροπολίτη Κρήτης Γεράσιμο Παρδάλη και πέντε Επισκόπους : τον Κνωσσού Νεόφυτο, τον Χερρονήσου Ιωακείμ, τον Λάμπης Ιερόθεο, τον Σητείας Ζαχαρία και τον τιτουλάριο Επίσκοπο Διοπόλεως Καλλίνικο.
 Για δύο και περισσότερα χρόνια η Εκκλησία της Κρήτης έμεινε ακέφαλη " ( Θ.Δετοράκη " Η Εκκλησία της Κρήτης " ).
Με έγγραφο της 20 Μαΐου 1822 κηρύχθηκε η ίδρυση "Προσωρινής Πολιτείας της Κρήτης" και θεσπίστηκε ο καταστατικός της χάρτης.
                                                    
Μετά τις αρχικές επιτυχίες της επανάστασης και επειδή ο η Οθωμ. Αυτοκρατορία ήταν απασχολημένη με την Επανάσταση στην λοιπή Ελλάδα, κάλεσε βοήθεια από την Αίγυπτο, οπότε τον Μάιο του 1822 αποβιβάστηκε στρατός από τον Αιγυπτιακό στόλο.

 Η επανάσταση στην Κρήτη συνεχίστηκε αμφίρροπη και σχεδόν κατεστάλη το 1824.
Ακολούθησαν σκληρά αντίποινα κατά των Κρητών με σφαγές και λοιπές βιαιοπραγίες (Τσοκόπουλος, σελ. 10 κ.ε.)(Ζαμπέλιος, σελ. 410 κ.ε.). Έγινε νέα κήρυξη επανάστασης τον Ιούλιο του 1825 όταν επανήλθαν Κρήτες από την Ελλάδα και κατέλαβαν το φρούριο της Γραμβούσας.

Το 1830, ενώ σχεδόν ολόκληρη η Κρήτη βρισκόταν στα χέρια των επαναστατών, υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το οποίο άφηνε τη νήσο εκτός του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους.

Ευρωπαϊκός στόλος υποχρέωσε τους Κρήτες να αποδεχθούν τη συμφωνία.
 Ο Σουλτάνος παρεχώρησε την Κρήτη στον αντιβασιλέα Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου αντί 20 εκατομμυρίων γροσίων.

Έτσι η Κρήτη έπεσε σε Αιγυπτιακή κατοχή έως το 1840, οπότε μετά από αποτυχημένη επανάσταση του Μεχμέτ Αλή κατά του Σουλτάνου, η Κρήτη ήλθε και πάλι υπό Οθωμανική κατοχή.

 Οι Κρητικοί μή αντέχοντας την Τουρκική κατοχή επαναστάτησαν επανειλλημένα με κυριώτερες επαναστάσεις το 1841, το 1858, το 1866-1869 και το 1897-1898. 
Τελικά, το 1897, μετά τη δολοφονία του Βρετανού πρόξενου στα Χανιά και μερικών προξενικών φρουρών από τις τουρκικές αρχές, στόλοι της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ιταλίας κατέπλευσαν στην Κρήτη θέτοντας τέλος στην Οθωμανική κυριαρχία.

Η Κρητική νήσος ανακηρύχθηκε ως αυτόνομο[15][16] κράτος με το όνομα «Κρητική Πολιτεία», υπό τη διοίκηση του Πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδας.
 Κήρυξε την ένωσή της με την Ελλάδα και κατάργησε την αρμοστεία στις 12 Οκτωβρίου 1908 (στις 25 Οκτωβρίου με το νέο ημερολόγιο) μετά την αποδοχή των Κρητών βουλευτών από την Ελληνική βουλή[17] και την ανάληψη καθηκόντων διοικήσης από τον Στέφανο Δραγούμη ως γενικό διοικητή, όντας απεσταλμένος από την Ελλάδα .[17][18] και αναγνωρίστηκε τελικώς η ένωση με την υπόλοιπη χώρα από τις υπόλοιπες χώρες με τη Συνθήκη του Λονδίνου μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 .
                                                
 Υπολογίζεται πως κατά την ένωση οι Έλληνες αποτελούσαν το 90% των κατοίκων της Κρήτης.
Η επίσημη ανακήρυξη της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, γίνεται λοιπόν την Κυριακή της 1η Δεκεμβρίου του 1913 στα Χανιά, μέσα σε ιδιαίτερα πανηγυρικό κλίμα. Η Κρήτη ήταν ελεύθερη και ενωμένη με την Ελλάδα.
 Το Κρητικό Ζήτημα, που απασχόλησε επί μακρόν τη διεθνή πολιτική, είχε επιλυθεί.

Ο εξισλαμισμός των Κρητών…

Μετά την κατάληψη από τους Οθωμανούς οι τοπικοί υπάλληλοι και διοικητές άρχισαν να επιβάλλουν βαρειά φορολογία στους Κρήτες, παρ' όλο που τα σουλτανικά διατάγματα πρόβλεπαν το αντίθετο.
Ταυτόχρονα οι Οθωμανοί καταπίεζαν με κάθε τρόπο τον χριστιανικό πληθυσμό, απάγοντας και κακοποιώντας τις γυναίκες, φονεύοντας, απαιτώντας χρήματα και εμποδίζοντας την τέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων.

Λόγω αυτής της βίας πλείστοι χριστιανοί αναγκάστηκαν να ασπασθούν τον ισλαμισμό, ώστε να περισώσουν την περιουσία τους και την οικογενειακή τους τιμή.
Ο Γάλλος βοτανολόγος και περιηγητής Tournefort που επισκέφθηκε την Κρήτη το 1700 αναφέρει ότι "όλοι οι μουσουλμάνοι κάτοικοι είναι εξωμότες (μπουρμά) ή τέκνα εξωμοτών".
Η τουρκική λέξη "μπουρμά" σημαίνει "αυθάδης, θρασύς" και έτσι ονόμαζαν οι Τούρκοι τους εξωμότες γιατί από τον υπερβάλλοντα ζήλο του νεοφώτιστου φέρονταν χειρότερα προς τους Χριστιανούς απ' ό,τι οι Τούρκοι.
Ο Πουκεβίλ εκτιμά ότι περίπου 60.000 άλλαξαν θρήσκευμα μέσα στην πρώτη δεκαετία από την Οθωμανική κατάκτηση.
Πολλοί από αυτούς που εξισλαμίζονταν τηρούσαν μόνο επιφανειακά τη μουσουλμανική θρησκεία, ενώ διατηρούσαν ακόμα και το χριστιανικό τους όνομα.
 Όσοι παρέμεναν κρυπτοχριστιανοί γνωρίζονταν μεταξύ τους και συνεννούντο με μυστικότητα, ενώ έκαναν κρυφά βαπτίσεις, γάμους και άλλες χριστιανικές τελετές.
Πολλοί συν τω χρόνω εθίστηκαν στον τρόπο ζωής των Τούρκων και εξισλαμίστηκαν πλήρως.
 Άλλοι διατήρησαν το χριστιανικό θρήσκευμα, όπως η μεγάλη οικογένεια των Κουρμούληδων που προσέφεραν πολλά στον αγώνα για την απελευθέρωση.
 Αναφέρται ότι ολόκληρα χωριά του Σελίνου και Μονοφατσίου, οι κάτοικοι μαζί με τους ιερείς, πήγαιναν στα Χανιά ή το Ηράκλειο και δήλωναν ότι ασπάζονται τον Μωάμεθ.
 Μερικές φορές η προσέλευση ήταν τόσο μαζική ώστε οι ιμάμηδες δεν προλάβαιναν να τελέσουν τις σχετικές τελετές και αρκούνταν στη φράση: "Άϊντε, Τούρκος" (Ζαμπέλιος, σ. 287, 288).

Ελλάδα και Κρήτη
Το 1855 με σουλτανικό φιρμάνι επιβλήθηκε ο σεβασμός όλων των θρησκειών στην Αυτοκρατορία και τότε πολλοί Κρητικοί που είχαν επιφανειακά εξισλαμισθεί επανήλθαν στον Χριστιανισμό.

Ελληνόφωνοι Κρήτες, διαφυλάττουν ελληνισμό, κάπου στη… Συρία! 

 1892-1897…Αλ.Χαμίδ

Από το 1892 έως το 1997 ξεκινά ένας μεγάλος ξεριζωμός κρητικών που είχαν εξισλαμιστεί αλλά και αρκετοί από αυτούς ήταν κρυφό χριστιανοί….
Η αιτία ήταν η μυστικές οργανώσεις που είχαν οργανώσει και κτυπούσαν τους Τούρκους  και είχαν το επικό όνομα ‘’Καλησπέριδες’’.
Με την βοήθεια τούρκων στρατιωτών και σαν σκληρή φρουρά τουρκοκρητικούς ο στρατηγός Αλ.Χαμιδ ξεριζώνει από τις πατρογονικές εστίες τους πάνω από 1200 οικογένειες Και με πλοία που έφυγαν από τα νησιά Διονυσάτες στην Σητεία κατευθύνεται για τα παράλια της Λιβύης.
Με τα πόδια και μέσα σε άθλιες συνθήκες αρκετοί από αυτούς αφήνουν την τελευταία τους πνοή .
Φτάνοντας στα παράλια της Συρίας εξουθενωμένοι ο αλ χαμίδ δίνει διαταγή να τους παρατήσουν και αυτός με το ασκέρι του που το αποτελούσαν Τούρκοι και Τουρκοκρητικοί συνεχίζουν για να πάνε στην Τουρκία για ασφάλεια .
Οι οικογένειες αλλά και όσοι επέζησαν του διωγμού αυτού καταφέρνουν να φτιάξουν πρόχειρα παραπήγματα και με την πάροδο των χρόνων φτιάχνουν την Πόλη Χαμιντιε όπως ονομάζετε έως και σήμερα για να μην ξεχάσουν ποτέ το όνομα του ανθρώπου που τους ξερίζωσε από το νησί τους.
Αρκετοί σημερινοί Συροκρητικοί όπως τους λέμε εμείς σήμερα διατηρούν την πατροπαράδοτη κρητική διάλεκτο από γενιά σε γενιά και μέχρι και πριν 20 χρόνια ουδέποτε πάντρευαν τα παιδιά τους με Σύριους.
Πάρα πολλοί έχουν πάει στον Λίβανο και στην  πόλη της Βηρυτού και διατηρούν έντονες πατριωτικές σχέσεις με τους συμπατριώτες τους Κρήτες στο Χαμιντιέ …κανείς δε από αυτούς ουδέποτε μίλησε την τουρκική  γλώσσα.

 Ελληνόφωνοι Κρήτες, διαφυλάττουν ελληνισμό, κάπου στη… Συρία!

Έχουν γραφτεί πολλά για “ξεχασμένους Ελληνες” απανταχού της γης.

 Για Έλληνες που για διάφορους λόγους και αιτίες, αποκόπηκαν από την μητροπολιτική Ελλάδα.
 Μια περίπτωση είναι και οι Ελληνόφωνοι Κρητικοί της Συρίας.

Ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ στα τέλη του 19ου αιώνα, τους “εξόρισε” στη Συρία, γιατί παρότι μουσουλμάνοι (εξισλαμισθέντες πιθανόν από παιδομάζωμα), συνεργάζονταν με τους Χριστιανούς, εναντίον των τούρκων .
 Αυτοί όμως, όχι μόνο κρατούν την γλώσσα έθιμα και παραδόσεις, αλλά ακόμα και σήμερα δηλώνουν ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ.

Διωγμένοι από τον τόπο τους μοιράστηκαν μεταξύ Λιβάνου και Συρίας. Σήμερα περίπου 7000 ζουν στο Λίβανο και  3000 στο χωριό Χαμιντιέ στη Συρία.
Το χωριό βρίσκεται στην παράκτια ζώνη λίγα χλμ από τα σύνορα με το Λίβανο. Χαρακτηριστικά λένε. “μας χώρισαν μια φορά από τους συγγενείς μας, κι άλλη μία τα σύνορα Λιβάνου – Συρίας”.

Ποια δύναμη κρατά άσβηστη την γλώσσα σε ξένο περιβάλλον;

Ποια δύναμη κάνει αυτούς τους ανθρώπους μετά από 5 τουλάχιστον γενεές να παραμένουν και να δηλώνουν Κρήτες;

Φυσικά δε θα αναρωτηθούμε, τι κάνει το “ελληνικό κράτος” για αυτούς τους ανθρώπους.
Το ελάχιστο που θα έπρεπε να είχε κάνει, θα ήταν να παρέχει βιβλία και δασκάλους.
Αλλά όπως γνωρίζετε, βιβλία πλέον δεν υπάρχουν ούτε για τα “Ελληνόπουλα της Ελλάδος”, πόσο μάλλον για Έλληνες του εξωτερικού…


Σε αυτούς τους ΛΕΒΕΝΤΕΣ, το “κράτος” δε δίνει άδεια παραμονής τη στιγμή που κάθε καρυδιάς καρύδι εισβάλει λαθραία…

Κουράγιο ΛΕΒΕΝΤΕΣ, μάλλον είστε σε αποστολή σε εκείνα τα μέρη…


                      ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ & ΒΙΝΤΕΟ

                    http://kritikoipalmoi.blogspot.gr/2014/01/o.html

Δυστυχώς η επίσημη πολιτεία αλλά και το ΥΠΕΞ έχουν παραποίηση πάρα πολλά από την ιστορία αυτών των ανθρώπων και έχουν καταφερθεί εις βάρος τους μόνο και μόνο διότι όταν κάποιοι από αυτούς είχαν επισκεφτεί την Κρήτη για το πολιτικό σόου της κυβέρνησης Ανδρέα  Παπανδρέου και της ΕΡΤ με τον σκηνοθέτη Μανωλεσάκη , είχαν πεί σε διαφορα χωριά που είχαν επισκεφτεί ότι « Να αυτό είναι το σπίτι του Παππού μου» και κάποιοι που τα είχαν καταπατήσει τρομοκρατήθηκαν ότι να ήλθαν εδά οι Συροκρητικοί και θα μας πάρουν τα σπίτια μας ..από  που και ως που….και δούλεψε το παρακράτος και από τότε οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν την Πανούκλα για το ΥΠΕΞ…
Έτσι δεν είναι κύριε Παπούλια,Πάγκαλε, Γιωργάκη Παπανδρέου, Δημήτρη Αβραμόπουλε και εσύ κρητικιά Ντόρα Μητσοτάκη ;;;;
  
Εν έτη 2014…οι προδότες  καιροφυλακτούν…..
Με ψέματα και φαιδρολογίες διαδίδουν ψευδώς ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην συνθήκη του Λονδίνου είχε υπογράψει συνθήκη ότι μετά από 99 χρόνια οι Κρήτες θα πρέπει να διοργανώσουν δημοψήφισμα αν θέλουν ή ΟΧΙ να παραμείνουν στην Ελλάδα η να ανεξαρτητοποιηθούν…δηλαδή να υπάρξει για άλλη μια φορά απόσχιση από την Ελλάδα.
Παρασκήνιο ,παρακράτος , επιχειρηματίες και άλλα πολιτικά λαμόγια σας πληροφορούμε ότι δουλεύουν πάρα πολλά χρόνια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Τίποτα δεν είναι τυχαία για αυτό !!!!

Αναρωτηθείτε…ποιος πολίτικος, βουλευτής ,Νομάρχης .δήμαρχος ,πρόεδρος πολιτιστικού σωματείου ,  αντιδρά όταν κάποιοι φέρνουν το θέμα αυτό στο προσκήνιο …..ΚΑΝΕΙΣ !!!!   
  
Επιμέλεια θέματος για τους 
΄΄ΚΡΗΤΙΚΟΥΣ ΠΑΛΜΟΥΣ''
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΣΚΟΒΙΤΗΣ
29-6-2014






























Δεν υπάρχουν σχόλια: